ویرایش چهارم کتاب A First Course in Fuzzy Logic، مقدمه ای  است بر نظریه مجموعه‌های فازی و مدل سازی اشیاء ریاضی ابهاماتی که در زبان طبیعی ما وجود دارند زمانی که ما پدیده هایی را توصیف می‌کنیم که دارای مرزهای مشخصی نیستند. با استفاده از مفهوم درجه‌ی عضویت که به ارائه تعریف ریاضی مجموعه‌های فازی می‌انجامد، تعداد موضوعات استدلال انسان‌ها که مشمول تحقیقات علمی می‌شوند افزایش می‌یابند.

آن دسته از مفاهیم فازی که با هدف اتوماسیون احتیاج به مدل سازی به صورت ریاضی دارند عبارتند از سیستم‌های خبره، بینایی ماشین، مهندسی کنترل و تشخیص الگو. این کتاب پایه ای قوی از ریاضیات برای محاسبه مفاهیم فازی ضروری برای طراحی سیستم‌های هوشمند ارائه می‌کند و همچنین پیش زمینه ای  قوی برای خوانندگان فراهم می‌کند تا آن‌ها را برای مطالعه بیشتر کاربرد‌های دنیای واقعی ترغیب کند.

انگیزه‌های اصلی من برای نوشتن ویرایش چهارم این کتاب عبارتند از: 1) کاهش دادن متن کتاب، 2) اصلاح غلط‌های پیدا شده از زمان انتشار ویرایش سوم و 3) معرفی کردن مطالب جدید به صورت محدود برای خوانندگان. انگیزه‌ی اولم  از طریق حذف قسمت هایی که به ندرت در کلاس‌های درس تدریس می‌شدند و بخش هایی که کمکی به یاد گیری اصل موضوع نمی‌کردند، محقق شد.

از زمان انتشار ویرایش اول در سال 1995، تکنولوژی نظریه مجموعه فازی و کاربرد‌های آن در سیستم هایی که از منطق فازی استفاده می‌کردند، به سرعت رشد پیدا کرد. پیشرفت‌ها  در نظریه‌های دیگر مثل نظریه احتمالات و نظریه شواهد ( هر دو عضوی از یک مجموعه ای بزرگتر از روش‌ها تحت عنوان "نظریه‌های اطلاعات عمومی) کاربرد‌های واقعی منطق فازی را روشن‌تر می‌کنند و برخی از پیشرفت‌ها در محاسبه ماشین، ویژگی‌های خاص منطق فازی را نسب به گذشته مفید‌تر کرده اند. حقیقتا منصفانه است که بگوییم برخی پیشرفت‌ها درسیستم‌های فازی نسبت به روش‌های مبتنی بر جبر خطی از لحاظ سرعت محاسبه و دقت مربوطه کاملا رقابتی ظاهر شده اند.

در ویرایش چهارم کتاب منطق فازی به همراه کاربردهای مهندسی اش، برخی موضوعات جدید در آن گنجانده شده است تا سعی شود قسمتی از پیشرفت‌های جدید را نشان دهد؛ کلمه‌ی برخی به این علت استفاده شده است که غیر ممکن است که بتوان خلاصه ای  و یا حتی بخش کوچکی از پیشرفت‌های جدید در شش سال گذشته از زمان ویرایش سوم را نشان داد.

همان طور که در مقدمه ویرایش سوم نیز بحث کردم، اصول یک نظریه احتمالات به عنوان طرد شق ثالث نامیده می‌شوند همان طور که در این ویرایش نیز دوباره اصول نامیده میشوند نه قوانین. عملیات ناشی ازدمورگان نیز نه به عنوان قوانین بلکه به عنوان اصول نامیده می‌شوند چرا که این اصول برای برخی از ( نه همه) تئوری‌های عدم قطعیت (مثل احتمالات و فازی) صدق می‌کند. اصل طرد شق ثالث (و دوگانش، اصل تناقض) قوانین نیستند؛ نیوتون قوانین ایجاد کرد، کپلر قوانین ایجاد کرد، داری، بویل، اهم، کیرشهف، برنولی و خیلی‌های دیگر که می‌توان ایجا لیستشان کرد همگی قوانین ساخته اند. قوانین عبارات ریاضی هستند که  درک‌های تغییر ناپذیر طبیعت را توصیف می‌کنند. تعاریف، نظریه‌ها و اصول در مجموع می‌توانند یک اصل اساسی مشخص که توصیف کننده‌ی یک نوع مشخص از نظریه است را توضیف کنند نه بیشتر. در این مورد طرد شق ثالث و اصول دیگررا می‌توان برای شرح دادن یک نظریه احتمالات استفاده کرد. از این رو اگر یک نظریه مجموعه فازی اتفاق نمی‌افتد تا توسط اصل طرد شق ثالث محدود شود، این نقض بعضی از قوانین تغییر ناپذیر طبیعت مثل قوانین نیوتون نیست.